MEVSİMLER GİBİSİN

Sagopa Kajmer:

Sen ne biçim bir mevsimsin, ısınmam imkânsız
Donmamak neyime, titrememek çok zor
Rüzgârların buzdan serin, tadı eksik meyvenin
Ne senle aşka dalmak kolay ne senle hayallere
Kursağımda düğümlenir laflar sana içimi açmak istedikçe
Sen ne kadar anlarsın ben anlatmak istesem de
Tedirginlik var üzerimde yakalar kaçmaya yeltendikçe
Tenim giderek aşınır mendillerim eskidikçe
Günlerden zindanlar biriktirdim, hatırladıkça seni içlerinde hapis yatıyorum
Hepsinin içi ayrı zulüm
İşte böyle geldik buraya dek
Sen bir gamsız bense deli bir gözü pek
Tam yığılmak üzereyken bekledim ya senden destek
Şimdi düştüm ve kafamı vurdum düzgünce düşünemiyorum pek
Bütün bunlara ek, benim aşkım saf ve sek
Sade ben varım ve sen de sade benle bir tek
Ya sende hep ben miyim tek
Keşke bir tek ben olsaydım sende tek
Ama biliyorum uzaklaşıyor kalbindeki benden zerreler tek tek
Sensin benim en zor savaşlarımda çelik yelek
Bu güçsüzlüğe güç yetirmek inan beni aşan bir şey
Yaptıklarını bilip hâlâ senden caymamak garip bir şey
Bana dokunma, yanımı senle doldurma
İsteksizce bir teklikle kalmalıyım yalnızca.


Nakarat:
Mevsimler gibisin değişirsin, ya beni üşütürsün, ya yakarsın.
Kendimden her gün parça koparıyorum, ama sen bunu nerden bileceksin yavrum...


Kolera:

Ucunu tutamadığım bir ilmek gibi çözülüyor buzum
Eridikçe içime batıyorum yüzme bilmiyorum
Yârim içime su serpti su çok soğuk üşüyorum
Ben kolundan ayrı kalmış bir elim hareket etmiyorum
Sevdam çık kurtsun nereye saklandıysan toz bulutsun
Defalarca çaldı kapını kalbim ortalarda yoksun
Hayallerim suya düştü hayallerimi su boğdu
Hayallerim su oldu ya kızıp dururum kendime
Artık yıllarca kendimden alamam hıncımı (hayır)
Mahalle kadınlarını çağırıp yoldururum saçımı
Burkulmuş yüreğimden sızar ılık ılık gözyaşım
Ne kadar aynı kalsam da yüzüm farklı aynalarda.
Beni affet üzüntüm bunca yıldır seni ona üzdürdüm
Omzuma yaslan Esen seni çok seviyor, seviyor, seviyor…
Çok üzgünüm ama beni daha fazla kırmana izin veremem
Duygularımı tekmeleyişini daha çok izleyemem
Ne hep yaz şu sevdamız ne de hiç durmadan kış
Söylediğim her şeyi unut beni unutma hiç
Ah karanfilim ne burnumdan gider ne de ellerimden çıkar kokun
Ah işitmek istiyorsan eğer gel şu elime bir dokun
Beni bir silersin bir yazarsın bir öldürür bin kaçarsın.


Nakarat:
Mevsimler gibisin değişirsin, ya beni üşütürsün, ya yakarsın.
Kendimden her gün parça koparıyorum, ama sen bunu nerden bileceksin yavrum...